Το δίλημμα του αυτοκράτορα

Ο αυτοκράτορας είχε παθολογική αγάπη για την εμφάνισή του. Ξόδευε όλα τα χρήματά του σε ρούχα. Είχε ενδυμασίες για κάθε ώρα της μέρας και αντί οι άνθρωποι να λένε «ο βασιλιάς είναι σε συμβούλιο», συχνά έλεγαν «ο αυτοκράτορας ντύνεται».

Κάπως έτσι ξεκινά το παραμύθι «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Το πασίγνωστο παραμύθι, με την ιστορία του αυτοκράτορα που έπεσε θύμα δύο… απατεώνων. Αυτοί διέδωσαν ότι μπορούν να κατασκευάσουν ένα μαγικό ύφασμα, το οποίο δεν μπορούν να δουν μόνον οι βλάκες και οι ανάξιοι (ακατάλληλοι) για τη θέση που κατέχουν.

Οι άνθρωποι της αυλής, οι κάτοικοι της χώρας, αλλά και ο αυτοκράτορας ο ίδιος κινδύνευαν να αποδειχθούν είτε βλάκες είτε ανάξιοι, αν έλεγαν δημόσια αυτό που έβλεπαν, ότι δηλαδή δεν υπήρχε ύφασμα. Γι’ αυτό προτίμησαν να εκθειάζουν την ομορφιά του υφάσματος και το κομψό ρούχο που δεν υπήρχε. Συχνά, η εξουσία αλλά και η κοινωνία συνολικά αρνείται να δει την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα δεν έβλεπαν ότι η ανάπτυξη της χώρας τα προηγούμενα χρόνια στηριζόταν από τη δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση και χρηματοδοτούνταν με χρέη. Δεν έβλεπαν ότι η απασχόληση παρέμεινε υψηλή, επειδή το Δημόσιο προσλάμβανε περισσότερους απ’ όσους χρειαζόταν. Το εμπορικό έλλειμμα ήταν πάνω από το 10% του ΑΕΠ και οι εύποροι πολίτες της μεσαίας τάξης απέφευγαν να πληρώνουν φόρους. Βέβαια στο παραμύθι, η παραπλάνηση του αυτοκράτορα δεν έγινε για ανιδιοτελείς σκοπούς. Οι δύο απατεώνες, που υποστήριξαν ότι θα υφάνουν το καταπληκτικό ύφασμα, ζήτησαν και πήραν χρήματα, χρυσό και μετάξια υψηλής ποιότητας, ώστε να υφάνουν. Κράτησαν τις πολύτιμες πρώτες ύλες και «ύφαιναν» μερόνυχτα το υποτιθέμενο ύφασμα.

Ανύπαρκτο «ύφασμα» παρέδωσαν και όλοι όσοι υποσχέθηκαν κομψά οράματα δικαιοσύνης και τις αξίες γρήγορης και εύκολης ευημερίας στην κοινωνία που μαγεύτηκε από τη λύση της μικρής προσπάθειας. Κανείς δεν ήθελε να θεωρηθεί βλάκας ή ανάξιος, αποκαλύπτοντας την αλήθεια που κατά βάθος γνώριζε.

Ο αυτοκράτορας του Αντερσεν είχε στελέχη. Εστειλε στους απατεώνες, όταν ακόμα «ύφαιναν», δύο έμπειρους και πιστούς υπουργούς να ελέγξουν πώς πάει το έργο. Κι αυτοί διαβεβαίωσαν τον αυτοκράτορα ότι το ύφασμα είναι καταπληκτικό, τα σχέδια μοναδικά. Είχαν πειστεί για τις μαγικές ιδιότητες του υφάσματος και δεν ήθελαν να χαρακτηριστούν βλάκες ή ακατάλληλοι για τις θέσεις τους.

Το ίδιο άλλωστε ίσχυε για τον αυτοκράτορα, που γυμνός, αλλά καμαρωτός, ξεκίνησε επικεφαλής της πομπής για να δείξει το νέο ρούχο στον λαό. Ούτε βλάκας θα ήταν ούτε ακατάλληλος για την υψηλή θέση.

Τα παραμύθια έχουν ευχάριστο τέλος. Ενα παιδί είπε την αλήθεια και επειδή η γνώση είναι μεταδοτική, κατάλαβαν όλοι, ακόμα και ο ματαιόδοξος αυτοκράτορας, ότι δεν υπήρχε μαγικό ύφασμα. Στην πράξη, δεν είναι εφικτή η εύκολη λύση. Ούτε θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα. Κι όταν δεν υπάρχει εύκολη λύση, αρχίζει η σταδιακή εφαρμογή της δύσκολης.

Ας ηρεμήσουμε!!

Το πάθος και το μάθος

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δυο βδομάδες πριν, με το χιόνι, ο υπουργός Υποδομών κ. Ρέππας, ως ένας ακόμα πολιτικά υπεύθυνος που διεκδικεί το δικαίωμα να φέρεται σαν ανεύθυνος άρχων, κατήγγειλε την «παραχωρησιούχο» εταιρεία για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι οδηγοί στην εθνική Αθηνών-Λαμίας.

Αυτά στη μικρή μας Ελλάδα, όπου, καταπώς λέμε και πιστεύουμε, άρχει ο ωχαδερφισμός, η αρμοδιοαναρμοδιότητα, το «αύριο βλέπουμε» και το «δε βαριέσαι». Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά (έτσι νομίζαμε, έτσι θέλαμε να πιστεύουμε) σε χώρες σοβαρές, με τα τεχνολογικά τους θαύματα και την πειθαρχία τους. Σε χώρες όπως η Ιαπωνία.

Εντρομοι ωστόσο είδαμε τον πρωθυπουργό της μαρτυρικής χώρας να εγκαλεί την ιδιωτική εταιρεία TEPCO που διαχειρίζεται τους πυρηνικούς σταθμούς στη Φουκουσίμα, επειδή ο ίδιος πληροφορήθηκε από την τηλεόραση το ατύχημα και όχι επίσημα, υπεύθυνα και καταλεπτώς. Και μετά την καταγγελία αυτή, μια βδομάδα τώρα παρακολουθούμε τις προσπάθειες της εταιρείας (καταγγελλόμενης και από τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) αφενός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, αφετέρου να μειώσει τη σημασία τους. Θαρρείς και πρόκειται για τον ολιγόωρο αποκλεισμό μερικών χιλιάδων εποχουμένων σε κάποια Μαλακάσα και όχι για τον κίνδυνο να καταστραφεί ολόκληρη χώρα από την ατιθάσευτη πυρηνική ενέργεια.

Συμπάσχουμε με τον ιαπωνικό λαό, που επιστρατεύει όλο του το αξιοθαύμαστο κουράγιο για να αντιμετωπίσει τόσο τον πυρηνικό εφιάλτη, όσο και την αίσθηση ότι παραπλανήθηκε και από την εταιρεία και από την κυβέρνηση, και μοιραζόμαστε μαζί του μια απορία φαρμάκι: Μια εταιρεία δεν αποδίδει λογαριασμό παρά στους ιδιοκτήτες και τους μετόχους της, σε κανέναν λαό. Αντίθετα, μια κυβέρνηση αναφέρεται και απολογείται στον λαό της χώρας της, αλλά και στην οικουμενική κοινότητα, που την κρίνουν και την εγκαλούν. Πώς λοιπόν η ιαπωνική κυβέρνηση εκχώρησε την ευθύνη της, εθνική και οικουμενική, σε μια εταιρεία πολιτικά ανεύθυνη, και επιπλέον με βεβαρημένο μητρώο, αρκούμενη στο να την καταγγέλλει; Και, φαρμάκι στο φαρμάκι: Πότε το πάθος θα γίνει μάθος για την ανθρωπότητα;

Eνας δικαστής!

Η ΣΧΕΣΗ πολιτικών - πολιτών βρίσκεται σήμερα στο χειρότερο σημείο των τελευταίων 35 ετών. Τα περιστατικά αποδοκιμασίας υπουργών και πρώην υπουργών, που βλέπουν καθημερινά το φώς της δημοσιότητας, είναι χαρακτηριστικά. Η ελληνική κοινωνία «βράζει». Θεωρεί, στη συντριπτική της πλειοψηφία, ότι οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης -πράσινες και γαλάζιες- έχουν μεγάλες ευθύνες για το σημερινό μας κατάντημα. Και πιστεύει, επίσης, ότι η εθνική μας χρεοκοπία δεν είναι μόνον αποτέλεσμα μεγάλης πολιτικής ανικανότητας, αλλά και εκτεταμένης, διακομματικής διαφθοράς. 

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ πολύ καλά ποιοι πολιτικοί πάτησαν τον όρκο τους. Γνωρίζουν άριστα ποιοι κατέκλεψαν τα δημόσια ταμεία και γνωρίζουν επίσης ποιοι και γιατί τους καλύπτουν ακόμη και σήμερα, είτε εκβιαζόμενοι, είτε απλώς φοβούμενοι με αποκάλυψη της συνενοχής τους. Ο αδικαιολόγητος και υπερβολικός πλουτισμός προσώπων που πριν αναμιχθούν στην πολιτική δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, κραυγάζει. Αποτυχημένοι επαγγελματικά και κοινωνικά κομματικοί παράγοντες «δεύτερης κατηγορίας» βρέθηκαν, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, με περιουσίες που θα ζήλευαν επιτυχημένοι βιομήχανοι ή εφοπλιστές. Συνταξιούχοι πολιτικοί, που ο λαός τους έστειλε στα σπίτια τους, τιμωρώντας ανήθικες συμπεριφορές και εγκληματική ανικανότητα, εμφανίστηκαν ξαφνικά με καταθέσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, με χλιδάτες βίλες στα ακριβότερα προάστεια των Αθηνών και με πανάκριβα εξοχικά στις... ευάερες και ευήλιες Κυκλάδες! Και το χειρότερο; Κανείς δεν ασχολείται! Κανείς δεν εκπλήσσεται! Κανείς δεν εξεγείρεται! Ακρα του τάφου σιωπή στην πολιτική μας σκηνή... Ελάχιστες οι εξαιρέσεις. «Θανάσιμη» ακινησία της Δικαιοσύνης... Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι γενναίες παρεμβάσεις. 

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ και δικαστικό μας σύστημα, σφιχταγκαλιασμένα και σε αγαστή συνεργασία, δίνουν την αίσθηση ότι αν δεν προωθούν την συγκάλυψη, πάντως σίγουρα δεν εργάζονται φανατικά για την αποκάλυψη και την τιμωρία των επίορκων πολιτικών. Δεν κάνουν ούτε καν τον κόπο να ελέγξουν στοιχειωδώς τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» των πρώην υπουργών, για τις μυθικές περιουσίες των οποίων βοά το πανελλήνιο. Δηλώσεις που, παρότι είναι απολύτως αναξιόπιστες, καθώς οι συντάκτες τους κατά κανόνα καταγράφουν μόνον το έσχες και ουδόλως το πόθεν, σε πολλές περιπτώσεις «φωτογραφίζουν»... ανεξήγητα φαινόμενα ραγδαίου πλουτισμού. Οικονομικά «θαύματα», που εύλογα δημιουργούν λαϊκές απορίες και ερωτήματα του τύπου: «πώς γίνεται να είναι τόσο αποτελεσματικοί στο κλέψιμο, τόσο επιτυχημένοι στις κομπίνες, τόσο μεθοδικοί στις απάτες και τόσο άχρηστοι στις κρατικές και κυβερνητικές υποθέσεις;».

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ -όπως θα διαβάσετε σε επόμενη σελίδα της Real news- τείνοντας κατ’ ουσίαν «χείρα»... συναίνεσης προς τη Ν.Δ., ετοιμάζεται να «κλείσει» άρον άρον όλες τις δυσώδεις υποθέσεις των τελευταίων ετών. Από την πολυδιαφημισμένη Εξεταστική Επιτροπή για την οικονομία μέχρι και την πολυαναμενόμενη Προανακριτική για τα ομόλογα, φαίνεται ότι όλα τα μεγάλα σκάνδαλα θα παραδοθούν στη λήθη της ιστορίας. Ακόμη και στην υπόθεση της Siemens, παρά τις ομολογίες Τσουκάτου και Μαντέλη και παρά τον ορυμαγδό στοιχείων που έχουν αποκαλυφθεί τους τελευταίους μήνες, όλα δείχνουν ότι η κυβερνητική πλειοψηφία ψάχνει τρόπους για να ματαιώσει τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής και να αποφύγει έτσι το «πικρό ποτήρι» της περαιτέρω δικαστικής διερεύνησης των ποινικών ευθυνών πράσινων και γαλάζιων πρώην υπουργών. Οσο για τα υποβρύχια που γέρνουν και τις μίζες που... φέρνουν, οι αποκαλύψεις της «R» έχουν μέχρι στιγμής αγνοηθεί κατά τρόπο προκλητικό, αλλά ευκόλως... εξηγήσιμο, τόσο από την πολιτική σκηνή όσο και από τη δικαστική εξουσία. Ούτε μια νύξη περί κάθαρσης… Ούτε μια δίωξη... Η σιωπή της συνενοχής.

KAI ΟΛΑ ΑΥΤΑ παρά το γεγονός ότι -όπως πολλές φορές έχει επισημάνει ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης- το μαύρο πολιτικό χρήμα δεν «παραγράφεται»! Και επομένως, τόσο στην υπόθεση της Siemens όσο και σε αυτή των υποβρυχίων, είναι νομικά εφικτό να αποδοθούν ποινικές ευθύνες στους πολιτικούς που κατέκλεψαν τα δημόσια ταμεία. Θα μου πείτε: Εδώ δεν τόλμησαν να καλέσουν ούτε ως απλούς μάρτυρες τους πρώην πρωθυπουργούς! Τον Κ. Σημίτη για τη Siemens και τον Κ. Καραμανλή για το Βατοπέδι. Εσύ εξακολουθείς να βαυκαλίζεσαι ότι θα καθίσει πολιτικός στο εδώλιο του κατηγορουμένου; Οτι θα υπάρξει έστω και ένας πρώην υπουργός, πράσινος ή γαλάζιος, που θα πληρώσει για το όργιο της διαφθοράς, για το «πάρτι» των τελευταίων δεκαετιών; Ναι! Το ελπίζω! Δεν θα βρεθεί ένας δικαστής με... γόνατα, να σπάσει την «ομερτά» των επίορκων πολιτικών; Δεν θα βρεθεί ένας γενναίος λειτουργός της Θέμιδος να ψάξει τα «πόθεν έσχες» και τις offshore των κροίσων συνταξιούχων ή και εν ενεργεία πολιτικών, με τις προκλητικές καταθέσεις και τις προκλητικότερες βίλες; Δεν θα βρεθεί ένας έντιμος και θαρραλέος δικαστής να στείλει έναν κλέφτη πολιτικό στη φυλακή; Εστω έναν... Για το παράδειγμα!

Άραγε ποία Χώρα έχει εμφύλιο?

«Μετεξεταστέα» τα Ελληνόπουλα στο Ίντερνετ Χάσμα μεταξύ πλουσιόπαιδων και τέκνων φτωχών οικογενειών

«Κάτω από την βάση» παίρνουν τα περισσότερα παιδιά στην Ευρώπη στην χρήση του Ίντερνετ και του υπολογιστή, παρά την γενική αντίληψη ότι οι ανήλικοι «παίζουν στα δάχτυλα» την τεχνολογία.

Μάλιστα, οι επιδόσεις των Ελληνόπουλων είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη.

Ωστόσο, φαίνεται ότι και ο ψηφιακός κόσμος είναι… ταξικός, καθώς παρουσιάζεται χάσμα μεταξύ των πλουσιόπαιδων και των τέκνων οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών σε ό,τι αφορά την χρήση των νέων τεχνολογιών.

Αυτά είναι μερικά από τα συμπεράσματα της έρευνας του προγράμματος EU Kids Online, η οποία διενεργήθηκε σε παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου, ηλικίας 11-13 ετών, από 25 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.

Έλλειψη βασικών δεξιοτήτων

Όπως προκύπτει, λιγότερα από τα μισά παιδιά είναι σε θέση να εκτελέσουν σχετικά εύκολες εντολές στο Διαδίκτυο, όπως το να προσθέσουν μια σελίδα στις αγαπημένες τους (bookmarks) ή να μπλοκάρουν μη επιθυμητά μηνύματα στο email τους.

Με βάση την αρχή ότι «ο αναλφάβητος του αύριο (πλέον του σήμερα) είναι ο ψηφιακά αναλφάβητος», οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα μικρότερα παιδιά χρειάζεται να αναπτύξουν περαιτέρω τις ψηφιακές τους ικανότητες, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της νέας εποχής, σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο.

Ένας ταξικός, ψηφιακός κόσμος
Μπορεί οι έφηβοι να αποκτούν ταχύτερα τις γνώσεις που απαιτεί η ψηφιακή εποχή σε σχέση με παλιότερα, ωστόσο -σύμφωνα με την έρευνα- τα μικρότερα παιδιά παρουσιάζουν ελλείψεις σε βασικές ψηφιακές δεξιότητες.

Όμως, οι ικανότητες αυτές ποικίλλουν ανάλογα με το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο της οικογένειας στην οποία μεγαλώνει ένα παιδί.

Έτσι, οι γόνοι πλουσίων οικογενειών, οι γονείς των οποίων έχουν υψηλή «κοινωνική θέση», έχουν περισσότερες ψηφιακές δεξιότητες από τους συνομηλίκους τους που προέρχονται από οικογένειες χαμηλότερου κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου.

Επιπλέον, τα αγόρια φαίνεται ότι εξακολουθούν να κρατούν τα «σκήπτρα» της τεχνολογικής γνώσης, καθώς υπερτερούν των κοριτσιών στις εν λόγω δεξιότητες.

Η «ανθρωπογεωγραφία» της ψηφιακής εποχής
Τα παιδιά από τη Φινλανδία είναι τα πιο επιδέξια στο Ίντερνετ σε όλη την Ευρώπη, ακολουθούμενα από τα παιδιά που ζουν στην Σλοβενία. Τα Ελληνόπουλα φαίνεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα… επιδέξια, καθώς βρίσκονται στην πέμπτη από το τέλος θέση, μετά τους συνομηλίκους τους από την Τουρκία, την Ιταλία, την Ρουμανία και την Ουγγαρία.

Παράλληλα, τα παιδιά από την Λιθουανία παρουσιάζουν το μεγαλύτερο εύρος online δραστηριοτήτων. Στον αντίποδα, η Ιρλανδία αποτελεί την χωρά στην οποία τα παιδιά κάνουν τις λιγότερες ενέργειες στο Διαδίκτυο, ακολουθεί η Τουρκία, ενώ η Ελλάδα έρχεται τρίτη από το τέλος.

Ταυτόχρονα, από την έρευνα προκύπτει ότι τα παιδιά από την Ελλάδα «ανακαλύπτουν» το Ίντερνετ με καθυστέρηση 3-4 ετών σε σχέση με τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Στην Σουηδία η πρώτη επαφή με το Διαδίκτυο γίνεται στις ηλικίες των 7-8 χρόνων, ενώ στην Ελλάδα ξεκινά στην ηλικία των έντεκα ετών, που αποτελεί τον μεγαλύτερο μέσο όρο στην Ευρώπη.

Χαμηλή αφομοίωση
Από την έρευνα προκύπτει ότι -κατά μέσον όρο- τα παιδιά κατανοούν λιγότερες από τις μισές από τις 17 ενέργειες για τις οποίες ρωτήθηκαν, κάτι που δείχνει ότι η εξοικείωσή τους με τον ψηφιακό κόσμο δεν είναι επαρκής.

Ιδιαίτερα χαμηλή είναι η αφομοίωση των «δημιουργικών και συμμετοχικών δραστηριοτήτων», όπως είναι η ανάρτηση σχολίων σε κοινωνικά δίκτυα (31%), η δημιουργία χαρακτήρων (18%) και η σύνταξη ιστολογίων (11%).

Σε ό,τι αφορά δεξιότητες στο Ίντερνετ, όπως η παρεμπόδιση της ανεπιθύμητης αλληλογραφίας (spam), η τροποποίηση των ρυθμίσεων ασφαλείας και η ανεύρεση πληροφοριών για την ασφάλεια, τα μικρότερα παιδιά εμφάνισαν σημαντική υστέρηση.

«Δάσκαλοι και γονείς μάθετε Ίντερνετ»
Οι ερευνητές παροτρύνουν τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς να μάθουν οι ίδιοι πώς λειτουργεί ο «θαυμαστός κόσμος» της τεχνολογίας και να μην «δαιμονοποιούν» το Ίντερνετ, δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία να αποκτήσουν τις σωστές βάσεις κατά την πρώτη τους επαφή με την ψηφιακή εποχή.

«Είναι ανησυχητικό ότι τα μικρότερα παιδιά παρουσιάζουν έλλειψη αυτών των δεξιοτήτων και είναι μια πρόκληση για γονείς και δασκάλους να τα βοηθήσουν να μάθουν αυτά που πρέπει να γνωρίζουν», δήλωσε η Σόνια Λίβινγκστον, καθηγήτρια του London School of Economics και επικεφαλής του προγράμματος EU Kids Online.

«Διδάσκοντας τα παιδιά δεξιότητες για την ασφάλεια μπορεί να βελτιωθούν και άλλες ψηφιακές δεξιότητες. Παράλληλα διδάσκοντας δεξιότητες σχετικά με τα διαθέσιμα διαδικτυακά εργαλεία και την αναζήτηση πληροφοριών μπορεί επίσης να βελτιωθούν οι δεξιότητες ασφάλειας των παιδιών», πρόσθεσε η κ. Λίβινγκστον, επισημαίνοντας ότι απαιτούνται περισσότερες προσπάθειες από τους εκπαιδευτικούς προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβάλλει τις ψηφιακές δεξιότητες ως μέρος της Ψηφιακής Ατζέντας για την Ευρώπη, θέτοντας ως κύριο στόχο την ενίσχυση του ψηφιακού αλφαβητισμού.

Τα παιχνίδια στο Αιγαίο

Η Αγκυρα πρέπει να αποφασίσει τι την ενδιαφέρει: μια έντιμη λύση στα προβλήματα του Αιγαίου ή μια ψυχολογική και στρατηγική επιβεβαίωσή της με διάφορες ενέργειες που προκαλούν βαθύτατα την ελληνική κοινή γνώμη; Αν πράγματι ενδιαφέρεται για την εξεύρεση μιας λογικής λύσης, δεν μπορεί να συνεχίσει την προκλητική διέλευση πολεμικών σκαφών σε πολύ μικρή απόσταση από τις ελληνικές ακτές. Μπορεί τα τουρκικά σκάφη να ακολουθούν όλους τους κανόνες της αβλαβούς διέλευσης κ.λπ. Γεγονός όμως αποτελεί ότι πρόκειται για φαινόμενο των τελευταίων ετών το οποίο εντείνει, δικαιολογημένα, τη δυσπιστία της ελληνικής κοινής γνώμης. Παλαιότερα, οι Eλληνες διπλωμάτες και στρατιωτικοί πίστευαν ότι η συμπεριφορά αυτή αποτελούσε μια «παραχώρηση» της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας έναντι του Ναυτικού. Οτι, δηλαδή, για να έχει το Ναυτικό μαζί του ο κ. Ερντογάν, επιτρέπει στην ηγεσία του να κλιμακώνει την παρουσία του στο Αιγαίο και να αγνοεί τις ελληνικές διαμαρτυρίες. Τελευταία, όμως, είναι σαφές πως πρόκειται για μόνιμη και καλά μελετημένη πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν. Οταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα στον Τούρκο ομόλογό του, η απάντηση ήταν ξεκάθαρη, πως δηλαδή δεν πρόκειται να σταματήσει σε καμιά περίπτωση αυτή η συμπεριφορά. Το ίδιο επανέλαβε χωρίς περιστροφές ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, εξηγώντας μάλιστα πως έχει σημασία για την τουρκική γνώμη να μη νιώθει «καταπιεσμένη» σε ό,τι αφορά το Αιγαίο. Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι ο κ. Νταβούτογλου έχει αναγάγει σε δόγμα την προβολή στρατηγικής ισχύος της Τουρκίας, όπου αυτό είναι εφικτό. Εν πάση περιπτώσει, γεγονός είναι ότι στο Αιγαίο έχουν κάπως μειωθεί οι κίνδυνοι θερμού επεισοδίου λόγω των κανόνων που τηρούνται στον αέρα, αλλά και της άτυπης κόκκινης γραμμής που ενώνει τις δύο πρωτεύουσες σε πολλά επίπεδα. Η διέλευση όμως των τουρκικών πλοίων κοντά στην Εύβοια ή και στο Σούνιο δεν αφήνει πολλά περιθώρια πραγματικής επίλυσης των προβλημάτων των δύο χωρών. Ισως οι Τούρκοι να θέλουν να μας δώσουν ένα σήμα με αυτό τον τρόπο και να μας υπενθυμίσουν πόσο έχει αλλάξει, κατά τη δική τους άποψη, η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των δύο κρατών. Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για έναν «ψυχολογικό πόλεμο» που μπορεί να κάνει κάποιους Τούρκους να νοιώθουν «καλά», σίγουρα όμως δεν βοηθάει στο ελάχιστο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Μετά το διαζύγιο ήρθαν οι καυγάδες...

Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων από τον Γ. Καρατζαφέρη και διαρροές από τον Αν. Λιάσκο ακολούθησαν το πολιτικό διαζύγιο μεταξύ των δύο πλευρών.

Ο ΛΑΟΣ έδωσε στην δημοσιότητα την απομαγνητοφωνημένη τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο Γ. Καρατζαφέρης με τον Αν. Λιάσκο όταν του ανακοίνωσε ότι τελικά δεν θα προσχωρήσει στο κόμμα του.

«Πρόεδρε, δέχθηκα τέτοιες πιέσεις, τόσο εγώ, όσο και η οικογένειά μου, που είπα τα παρατάω και δεν ασχολούμαι άλλο. Συγνώμη για ότι έγινε, αλλά ήταν πολύ σοβαρές οι πιέσεις».

Άμεση ήταν η απάντηση του Αν. Λιάσκου: "Μένω άναυδος για το πως συμπεριφέρεται ένας αρχηγός κόμματος"

Η άρνηση του Αν Λιάσκου να πάει στο ΛΑΟΣ πυροδότησε νέα αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ και ΛΑΟΣ με το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη να κάνει λόγο ότι ο πρώην βουλευτής εκβιάστηκε

" Ο κ. Λιάσκος υπαναχώρησε. Αντιλαμβανόμαστε τους εκβιασμούς που εδέχθη. Λυπούμεθα για την αδυναμία του αυτή και τον καλούμε να παραλάβει την ηχογραφημένη συνομιλία που είχε με τον Πρόεδρο του κόμματος, όπως και τις φωτογραφίες της προσχώρησης με τα πλατιά χαμόγελα."

Ο ρόλος του Γ. Παπακωνσταντίνου

Το τελευταίο διάστημα αυξάνονται οι φήμες περί πιθανού ανασχηματισμού, στο πλαίσιο του οποίου κάποιοι μιλούν για απομάκρυνση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η κριτική που ασκεί στο Μνημόνιο η αντιπολίτευση, αλλά εμμέσως και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στρέφεται συχνά κατά του υπουργού Οικονομικών. Είναι αυτός που, από θεσμικής αλλά και ουσιαστικής άποψης, ενσαρκώνει τη συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα με την Ε. Ε. και το ΔΝΤ για την εφαρμογή σκληρών μέτρων, που στοχεύουν στη δημοσιονομική εξυγίανση, με αντάλλαγμα την παροχή του δανείου των 110 δισ. ευρώ. Για κάποιους, είναι ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε στη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία, αλλά για άλλους είναι αυτός που συναίνεσε στη βάναυση μείωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.

Η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι η ταύτιση του κ. Παπακωνσταντίνου με την ασκούμενη «αντιλαϊκή» πολιτική τον καθιστά αδύναμο κρίκο της κυβέρνησης. Επικεντρώνει σε αυτόν τα πυρά και ζητεί επίμονα την απομάκρυνσή του. Στην πορεία των 18 μηνών που βρίσκεται στην εξουσία, ο υπ. Οικονομικών έχει υποπέσει σε σφάλματα. Εχουν καταγραφεί καθυστερήσεις, παλινδρομήσεις και εσωτερικές συγκρούσεις, ενώ ήταν τουλάχιστον ατυχής η βεβιασμένη και αυθαίρετη ερμηνεία που έδωσε στη δήλωση του κ. Γιουνκέρ, τον περασμένο Οκτώβριο, δηλώνοντας πως όταν ο πρόεδρος του Eurogroup μίλησε για Ελληνα πρωθυπουργό που είχε περιγράψει την Ελλάδα ως διεφθαρμένη χώρα εννοούσε τον Κώστα Καραμανλή.

Ομως, πέραν της κριτικής στο εσωτερικό της χώρας, δικαιολογημένης ή όχι, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος και αφορά την εικόνα που έχει και τον ρόλο που διαδραματίζει ο κ. Παπακωνσταντίνου εκτός Ελλάδας. Στις σημερινές συνθήκες, όπου η χώρα εξαρτάται από τον εξωτερικό δανεισμό, τις εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης και τη συμπεριφορά των διεθνών αγορών, ο ρόλος αυτός αποκτά μείζονα σημασία.

Στα κέντρα της παγκόσμιας οικονομικής εξουσίας, ο κ. Παπακωνσταντίνου γίνεται δεκτός ως ο πλέον αξιόπιστος συνομιλητής. Δεν πρόκειται για απόπειρα προσωπικής ή κομματικής προβολής, αλλά για μια πραγματικότητα την οποία ο γράφων έχει επανειλημμένα διαπιστώσει. Στο πρόσωπο του κ. Παπακωνσταντίνου οι δανειστές και οι αγορές βλέπουν το σοβαρό και αξιόπιστο πρόσωπο της Ελλάδας. Εάν απομακρυνθεί ο κ. Παπακωνσταντίνου, θα σταλεί ένα συγκεχυμένο μήνυμα στο εξωτερικό. Πολλοί θα ερμηνεύσουν μια τέτοια κίνηση ως ενδεικτική της πρόθεσης της Ελλάδας να μη φέρει εις πέρας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Ο, τι και αν αισθάνεται κανείς για τον κ. Παπακωνσταντίνου σε αυτήν τη συγκυρία δεν μπορεί να αγνοήσει αυτήν την πραγματικότητα.

Μετά τον τραγελαφικό χειρισμό της υπόθεσης της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας από τον πρωθυπουργό, που προβλημάτισε πολλούς, τα περιθώρια για την αποστολή θολών και εσφαλμένων μηνυμάτων προς τους δανειστές και τις αγορές είναι περιορισμένα. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Εθνική Στατιστική Αρχή. Οταν οι Ευρωπαίοι εταίροι μάς κατηγορούν ότι επί χρόνια τους παραπλανούσαμε παρουσιάζοντας ψευδή στοιχεία, θα πρέπει να προστατεύσουμε την ανεξαρτησία και την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης υπηρεσίας, η οποία υπό την προεδρία του Ανδρέα Γεωργίου αποκαθιστά σταδιακά την αξιοπιστία της χώρας. Μερικά πράγματα αφορούν την Ελλάδα, όχι κόμματα και πρόσωπα.

Ο πρωθυπουργός προβληματίζεται για τη μειωμένη αποτελεσματικότητα κάποιων υπουργών. Φέρεται να αναζητεί και εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες για να ενισχύσει την κυβέρνησή του. Σημαντική παράμετρος της επιλογής συνεργατών, ιδιαίτερα στα παραγωγικά υπουργεία, πρέπει να είναι η αξιοπιστία τους έναντι των δύσπιστων εταίρων και δανειστών, όπως και των διεθνών αγορών.

Πώς η Βαυαρία μεταμορφώθηκε στην ευρωπαϊκή Silicon Valley

Παρότι η Βαυαρία είναι παγκοσμίως γνωστή για τη μπύρα και τους παραδοσιακούς της χορούς, το γερμανικό κρατίδιο βρίσκεται εν μέσω μεταμόρφωσης με στόχο να αναδειχθεί σε επίκεντρο της υψηλής τεχνολογίας στη χώρα.

Η Βαυαρία, το πλουσιότερο κρατίδιο της Γερμανίας, μαζί με τη Βάδη-Βιτεμβέργη, έχει προσελκύσει μεγάλες επιχειρήσεις όπως τη Siemens που μετέφερε την έδρα της στο Μόναχο, από το Βερολίνο, ενώ το ίδιο έπραξαν και περισσότερες από 550 αμερικανικές εταιρίες τεχνολογίας αιχμής. Η εξέλιξη αυτή δεν υπήρξε εύκολη. Εχοντας οικοδομήσει φήμη ως κατασκευαστικός κόμβος τεχνολογικών εξαρτημάτων στα μεταπολεμικά χρόνια, το Μόναχο είδε την πρωτοκαθεδρία του αυτή να απειλείται στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με την ύφεση του 1993-4 να πλήττει σκληρά την περιοχή.

Η πρωτοβουλία της τοπικής κυβέρνησης να σπεύσει σε διάσωση, διοχετεύοντας σχεδόν 3 δισ. ευρώ σε καινοτόμες τεχνολογικές εταιρίες ευνόησε σημαντικά τον τομέα. Σημαντικός παράγοντας της επιτυχίας της Βαυαρίας στον τεχνολογικό τομέα υπήρξε το δίκτυο 13 πανεπιστημίων του κρατιδίου, μαζί με την πληθώρα διεθνούς φήμης ερευνητικών ινστιτούτων, όπως το Fraunhofer και το ινστιτούτο Max Planck. «Μεγάλα κεφάλαια διοχετεύθηκαν σε πανεπιστήμια, τεχνικές σχολές και άλλα ιδρύματα, γεγονός που προσέλκυσε πολλούς ξένους επενδυτές», λέει ο αντιπρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης Μάρτιν Τσάιλ.

Περισσότεροι από 55.000 εργαζόμενοι απασχολούνται στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης στην πόλη του Μονάχου και τα περίχωρά της. Εδώ και δύο δεκαετίες, το Μόναχο διαθέτει το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό νέων ευρεσιτεχνιών στη Γερμανία. Ο αναλυτής Μαχ Νέιθαν, συντάκτης μελέτης για το Μόναχο, διαπιστώνει πολλές ομοιότητες μεταξύ Μονάχου και Βόρειας Καλιφόρνια. «Τα τελευταία 60 χρόνια, και οι δύο περιοχές μετατοπίσθηκαν από την αγροτική παραγωγή στην υψηλή τεχνολογία. Και οι δύο προσφέρουν ισχυρή οικονομία και άριστη ποιότητα ζωής», λέει ο κ. Νέιθαν.

Ακριβά κόστισε τελικά στο Extra Channel η προτροπή των τηλεθεατών σε διαδήλωση έξω από το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη

Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης αποφάσισε χθες ομόφωνα να επιβάλει στον τηλεοπτικό σταθμό πρόστιμο 80.000 ευρώ.

Στο Extra και το «Αποκαλυπτικό δελτίο» (24 και 25/2/2011) ο Γιάννης Παπαγιάννης ανακοίνωνε ότι θα γίνει διαδήλωση έξω από το σπίτι του Κ. Σημίτη χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως «θα δείτε τι θα γίνει», «θα γίνει της Αιγύπτου» κ.ά. Οπως τόνισε ο πρόεδρος του ΕΣΡ Ιωάννης Λασκαρίδης τέτοιου τύπου εκφράσεις από τον παρουσιαστή συνιστούν εκτροπή, καθώς από το Σύνταγμα (άρθρ. 15 παρ. 2) προβλέπεται ότι σκοπός της λειτουργίας των ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι η αντικειμενική ενημέρωση και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας. Πρόσθεσε επίσης ότι η ολομέλεια της Ανεξάρτητης Αρχής ξεκαθάρισε ότι δεν επρόκειτο για μετάδοση είδησης αλλά για προτροπή, ενώ θεώρησε ότι οι φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εμπρηστικές, κάτι που συνιστά παράβαση του άρθρ. 16 του Π.Δ. 17/2003, σύμφωνα με το οποίο δεν επιτρέπεται η προβολή εμπρηστικών συνθημάτων. Οι υπεύθυνοι του τηλεοπτικού σταθμού, σύμφωνα με τον κ. Λασκαρίδη, επέμειναν ότι το θέμα δεν εμπίπτει στο Σύνταγμα και ζήτησαν να ληφθούν υπόψη μόνο πιθανές παραβιάσεις της ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας. Η ολομέλεια όμως του ΕΣΡ είχε τελείως αντίθετη άποψη και επέβαλε τελικά βαρύ πρόστιμο στον τηλεοπτικό σταθμό.

Κατά τα λοιπά, χθες, το ΕΣΡ τιμώρησε με πρόστιμο 15.000 ευρώ το Star καθώς στην εκπομπή «Αξίζει να το δεις» (26/11/2010) με την Τατιάνα Στεφανίδου γίνεται χρήση τηλεφωνικών αριθμών υψηλής χρέωσης με μικρή γραμματοσειρά. Το περίεργο είναι ότι το κόστος αναφέρεται με μεγάλα γράμματα και μόνο το κείμενο έχει μικρότερη γραμματοσειρά. Η πλειοψηφία όμως του Συμβουλίου έκρινε ότι πρόκειται για παράβαση και επέβαλε το συγκεκριμένο πρόστιμο.

Ισόποσο πρόστιμο επιβλήθηκε και στο Local TV (Αττικής) καθώς διαπιστώθηκε ότι ενώ είναι ενημερωτικός τηλεοπτικός σταθμός δεν διαθέτει πρωτογενή δελτία ειδήσεων αλλά μόνο τίτλους επικαιρότητας. Πρόστιμο 5.000 ευρώ επιβλήθηκε στο ραδιοσταθμό Sentra FM για μετάδοση διαφήμισης διαδικτυακού καζίνου που δεν επιτρέπεται, ενώ με 3.000 ευρώ τιμωρήθηκε και το Ράδιο Κέρκυρα, καθώς έπειτα από καταγγελία ιδιώτη διαπιστώθηκε ότι σε εκπομπή του ραδιοσταθμού υπήρξε προσβολή προσωπικότητας καθώς και αναξιοπρεπής συμπεριφορά σε αναφερόμενο πρόσωπο.

Η σημερινή πολύπλευρη κρίση είναι αποτέλεσμα της μετακίνησης πλούτου και ισχύος από τη Δύση, ιδιαίτερα από την Ε.Ε., στις αναδυόμενες δυνάμεις της Ανατ ολής

Της διάσπασης της Ε.Ε. σε ελλειμματικές και πλεονασματικές ζώνες. Της άνισης κατανομής πλούτου και εισοδήματος στο εσωτερικό των κοινωνιών της Ε.Ε. Του γεγονότος ότι τα μέτρα που λαμβάνει επιταχύνουν τις προαναφερόμενες ανισότητες.

Οι δυνάμεις που κερδίζουν στην Ε.Ε. από την κρίση εμφανίζουν ως αποκλειστική αφετηρία και πηγή της κρίσης τα κράτη. Στην πραγματικότητα η κρίση είχε παγκοσμίως ως πηγή της τον ιδιωτικό τομέα. Στο δε ευρωπαϊκό επίπεδο, τις τράπεζες. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πώς ξεκίνησε η κρίση από τις ΗΠΑ, με την κατάρρευση μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδιωτικών θεσμών οι οποίοι σώθηκαν με την εν μέρει κρατικοποίησή τους. Ανάλογα, στην Ελλάδα, επί κυβέρνησης Καραμανλή, τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης αφορούσαν τον τραπεζικό τομέα.

Με τις προσβάσεις που αυτός ο τομέας διαθέτει στο ίδιο το Δημόσιο, στα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ιδιαίτερα στην τηλεόραση, καθώς και τους εκατοντάδες δημοσιογράφους που έχει στη δούλεψή του, μπόρεσε να αποκρύψει το ρόλο του ως αιτίας και επιταχυντή της κρίσης.

Η κρίση είναι αποτέλεσμα της διττής εξυπηρέτησης των συμφερόντων των τραπεζών. Αφενός τα εθνικά κράτη παρενέβησαν ποικιλότροπα προκειμένου να σώσουν τις «δικές τους» τράπεζες, αφετέρου οι ισχυροί της Ε.Ε. υποχρέωσαν τα πλέον αδύνατα κράτη, Ιρλανδία και Ελλάδα -και το ίδιο επιδιώκουν με την Πορτογαλία- να περάσουν σε καθεστώς συγκεκριμένων «μνημονίων» προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες των ισχυρών και ιδιαίτερα η κερδοφορία τους.

Η κρίση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας συνδέονται, λοιπόν, διττώς με το τραπεζικό σύστημα. Αφενός οι τράπεζες και οι λανθασμένες επιλογές τους είναι σημαντική αιτία και πηγή της κρίσης. Ιδιαίτερα δε διότι οι ιδιοκτήτες τους απέφευγαν να βάλουν λεφτά από την τσέπη τους προκειμένου να τις σώσουν, ή, ορθότερα, να επενδύσουν τμήμα των υπερκερδών που έκαναν στο παρελθόν στις δικές τους τράπεζες. Και δεν χρειάστηκε να το κάνουν διότι το «έργο» αυτό το ανέλαβε το ελληνικό και το ιρλανδικό κράτος. Αφετέρου η αδύναμη θέση των τραπεζών από τη Γερμανία και τη Γαλλία, πρωτίστως της πρώτης, που δεν είναι ανταγωνιστικές στην παγκόσμια αγορά, τις έκανε ευάλωτες στις προβληματικές επενδύσεις που είχαν στις ελλειμματικές χώρες. Κίνδυνο που ανέλαβαν να πληρώσουν οι ίδιες οι ελλειμματικές χώρες. Οι τελευταίες υποτάχτηκαν στα βραχυχρόνια συμφέροντα αυτών των τραπεζών.

Ουσιαστικά η Ε.Ε. αποφάσισε κάτω από την ημιηγεμονία των Γερμανών να καλέσει τους πολίτες του Νότου να πληρώσουν την κρίση από την τσέπη τους και να αφεθεί άθικτο το τραπεζικό σύστημα. Ο θεμελιακός μηχανισμός ήταν ο δανεισμός των τραπεζών με 1% από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ενώ τα κράτη εξαναγκάστηκαν να δανείζονται με 5% έως και 6,5% από τις τράπεζες.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι η τοκογλυφία γνωρίζει σήμερα στην Ε.Ε. ημέρες δόξας. Και το κυριότερο, από τη μετάθεση των κινδύνων από τις τράπεζες στα κράτη του Νότου προέκυψε πληθωρισμός και βαθιά ύφεση, με αρνητικές προοπτικές σε χώρες όπως η Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο Βορράς μάλλον μας χρωστά, παρά του χρωστάμε. Αυτό είναι καλό να το θυμούνται όσοι διαπραγματεύονται το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου.